دو
گوهر است ٬ اگر
چشم عقل بگشائی
که
به از آن دو نباشد
به ملک جهان گوهری
یکی
محبت مادر دگر
صفای پدر
که
نیست بهتر از آنها
دفینه ی دگری
چو
فرصت است گرامی
بدار آنان را
که
بعد رفتنشان نیست
گریه را ثمری
به
زندگی بزدا گرد
غم ز خاطرشان
گرت
هواست چو رفتند
حسرتی نبری
|